DRZONÓW (zachodnia POLSKA, województwo lubuskie, powiat zielonogórski, Gmina Świdnica)

Drzonów

Do roku 1945 wieś położona była w powiecie zielonogórskim, prowincji dolnośląskiej, w Rzeszy niemieckiej. Parafia ewangelicka w miejscu, należała do staropruskiego związku ewangelickiego dekanatu zielonogórskiego, w diecezji opolskiej.

W dniu 9 września 1945 wieś została zasiedlona przez Polaków z Małopolski Wschodniej (obecnie Ukraina), którzy w sierpniu 1945 musieli opuścić rodzinną wieś Rychcice w pow. drohobyckim.

We wsi znajduje się Lubuskie Muzeum Wojskowe z kolekcją ciężkiego sprzętu wojskowego oraz kolekcją lotniczą.

Tekst i materiały:

Wykorzystano informacje z Wikipedii

16 listopada 2015

Drzonów – stare i nowe wspomnienia

To warto wiedzieć

W tym tekście pokazujemy słowem i zdjęciem wieś Drzonów w gminie Świdnica k. Zielonej Góry. Jak wszystkie te tereny na Ziemiach Zachodnich i Północnych Polski były to tereny niemieckie, od pewnych dat i ustaleń pruskie, miały więc tradycje i nazwy w języku niemieckim. Drzonów, ta wieś do 1945 roku nazywała się Drehnow, wiosną po zajęciu tych ziem przez Armię Czerwoną stawała się powoli wsią polską zasiedlaną najczęściej Polakami z województw wschodniej Polski. Prawidłowo będzie napisać, że Niemców w dniach 22 – 26.06.1945 przymuszano do opuszczania ich ziemi ojczystej i podobnie Polaków na wschodzie „zachęcano” do wyjazdu z Polski na Ziemie Zachodnie – i tak się działo. (czasowo w 1945 Drenów) Niewielką wieś Drehnow zasiedlały rodziny – przybysze ze wschodu, poznańskiego, bydgoskiego, żołnierze z rozformowanych jednostek Wojska Polskiego, z obozów pracy przymusowej, powracający z zagranicy. We wrześniu, w pierwszą niedzielę – 06.09.2015, w siedemdziesięciolecie przybycia do Drzonowa pierwszych rodzin ze wschodu do osadnictwa na pobliskich terenach gminy Świdnica odbyła się msza święta i uroczyste spotkanie mieszkańców na terenie Lubuskiego Muzeum Wojskowego. W namiocie spotkań i wystaw na terenie Muzeum Wojskowego przy grochówce wspominano czasy osiedleń rodzin we wsiach zajmowanych po Niemcach. Obejrzeliśmy pierwszą niepełną jeszcze wystawę zdjęć z czasu gdy rodzili się pierwsi obywatele, były pierwsze śluby, stabilizacja rodzin, wesela i praca zawodowa we wsi i w miastach.

Pani Elżbieta Noga z d. Walkowiak, pracownik Muzeum Wojskowego, wydała książkę opartą na wspomnieniach osadników, ich dzieci i wnuków, na wiedzy jaką udało się zachować i uchronić od zapomnienia.

W książce „Drzonów dawniej i dzisiaj – 1945 – 2000” prezentuje wspomnienia, relacje mieszkańców wsi gminnej Rychcice, pow. Drochobycz, woj. lwowskie. Ta duża wieś z tradycjami i historią zamieszkiwana była przez Polaków, Ukraińców, Niemców i żyła do czasu wojny, czasów okupacji zgodnie. Czasy wojenne były różne, odradzał się ukraiński nacjonalizm i wrogość Ukraińców do Polaków, lata 1943 – 1944 były najgorsze.

Osiedlani Polacy w 1945 roku, tak w Drzonowie jak w dziesiątkach innych miejscowości początkowo żyli tymczasowością, zakładali powrót na ziemie rodzinne. Czas pokazywał, historia, że do Rychcic nie powrócą.

Przez dziesięciolecia drzonowianie uprawiali ziemię, byli rolnikami, pracowali w Zielonej Górze. Drzonów, wieś oddalona o 5 km od najbliższej stacji kolejowej Buchałów i 5km od innej wsi z szosą do Krosna Odrzańskiego radziła sobie według lokalnych możliwości. Była tutaj szkoła podstawowa, która nie miała do 1970 roku trwałego lokum, czyli potem wybudowano nową, było Kółko Rolnicze, a następnie Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna dająca pracę miejscowym i przyjezdnym, do lat 90-tych XX wieku. W dużym pałacu poniemieckim osadzono siedzibę Lubuskiego Muzeum Wojskowego, z wielkimi zbiorami sprzętu żołnierskiej wojaczki (dobrze, że 70 lat pokoju mamy), zbiorami samolotów i śmigłowców. Organizatorem LMW był od 1985 r dr Włodzimierz Kwaśniewicz, czuwając prawie trzydzieści lat nad powiększającymi się zbiorami. Z różnymi kolejami losu działał też KS „ORKAN” – drużyna piłki nożnej, w czasie gdy młodzi mieszkańcy nie musieli szukać pracy i zamieszkania gdzieś daleko. Następowała integracja wsi, rosły nowe roczniki mieszkańców chrzczonych w miejscowym poewangelickim kościele. Pałac należał w okresie międzywojennym (jako Gut) do ostatniego właściciela dóbr, hrabiego von Schmettov, który w latach osiemdziesiątych odwiedził swoje dobra jakimi zarządzał. Przy pałacu, jak w każdej prawie wsi było założenie parkowe, wspomniany kościół w pobliżu, zabudowania folwarczne i gorzelnia. Te obiekty otaczające pałacowy obszar zostały decyzjami powojennymi zlikwidowane. Wieś miała sklepy, gospodę i ubojnię zwierząt ze sklepem mięsnym, był dom pastora i stara szkoła.

Nowa rzeczywistość ostatniego 25 lecia pokazuje, że szkoły już nie ma, a najbliższa jest we wsi Słone, nie działa klub piłkarski, nie funkcjonuje RSP, zestarzała się lokalna społeczność. W tej nowej rzeczywistości pojawiły się dobre zmiany, jest dobra asfaltowa droga Drzonów – Leśniów Wielki, właśnie i dopiero się buduje prawdziwą asfaltówkę Buchałów – Drzonów, co pozwoli docierać samochodami porządnymi drogami w tym i do Muzeum Wojskowego. Ma wieś Drzonów po wykazaniu inicjatyw i aktywności sieć telefoniczną, wodociągową oraz oczyszczalnię ścieków. Życie podyktowało nowe propozycje i rozwiązania. Utrzymuje się linia PKS, pola w większości są obrabiane, wyregulowano staw wiejski, jest zadbany przystanek PKS. Zdjęcia pokazują stare i nowe.

^^ Do góry

Następna Strona >>